2e reisverslag van Soelexsi

Zondag 12-okt-2014 La Paz (Bolivia)
Terug van een inspannende wandeling door autoloos La Paz i.v.m. de presidentsverkiezingen, volgt hier het 2e reisverslag van Soelexsi door Peru en Bolivia.
Na de rustdag van maandag 6 oktober, werden wij dinsdag in Yucay opgehaald door iemand van onze touroperator Pure Peru. De vrouwelijke chauffeur, wij hadden nog geen vrouw achter het stuur gezien in Peru, bracht ons naar de trein in Ollantaytambo. Vanuit deze plaats kan je ook alleen maar per trein onderaan de Machu Picchu komen, of je moet de Inca trail gaan lopen (4 dagen). Het plaatsje onderaan Machu Picchu heet Aguas Calientes. De treinrails loopt dwars door het dorp, zo ook de Urubamba rivier die hier iets meer weg heeft van een halve waterval. In het dorp stonden de bussen ons al op te wachten, om ons naar boven te brengen, naar de sacret city Machu Picchu (2800 meter). Ondanks de mensenmassa boven en de druiligere regen was het eerste zicht toch prachtig. Gelukkig hebben wij de poncho´s maar even aangehad en werd het zicht steeds mooier en letterlijk adembenemend met al die traptreden. De gids Norma leidde ons twee uur rond en vertelde uiteraard honderduit over dit schitterende Inca gebied. In de middag zijn wij nog gebleven en zijn naar de Inca bridge gelopen. Wij zouden daar niet overheen durven te lopen. De terugweg toch maar weer de bus genomen en vermoeid maar voldaan tijdens happy hour neergestreken in de bar van ons hotel El Mapi.
Woensdag 8 oktober, Lex zijn 60e verjaardag, lekker kunnen uitslapen, want de trein terug naar Cusco ging pas om 15.00 uur. Na wat vogels gespot te hebben langs de Urubamba rivier, gingen wij terug het dorp in voor de lunch. Hier liepen wij het Australisch echtpaar tegen het lijf, dat wij hoopten ´s avonds in Cusco te ontmoeten en met hen te dineren. Het werd dus een lunch in Aguas Calientes met live muziek, die compleanos feliz voor Lex zongen. De treinrit terug naar Cusco (de oude Inca hoofdstad) duurde lang, maar de rit door het dal was prachtig en we werden entertaint met een heuse modeshow.
De donderdag bracht ons de bustour naar Puno (3800 meter) aan het Titicacameer. Na eerst twee oude kerken te hebben bezocht (je mag in Peru en Bolivia niet fotograferen in kerken) werd er ook gestopt bij een oude Inca nederzetting, die langzamerhand wordt hersteld. Puno kan je omschrijven als een chaos stad met slechte wegen en dat ondanks de aanwezigheid van een universiteit. Het hotel was weer prima verzorgd, alleen bleek ´s nachts om twee uur, toen wij wakker werden, dat er vlakbij een discotheek zat. Om vier uur hield de herrie op, maar om 6.00 uur ging de wekker alweer voor een mooie dag op het Titicacameer.
Het was een mooie vrijdagmorgen met een strak blauwe hemel. Met een klein bootje met ¨11¨ passagiers aan boort vertrokken wij uit de haven van Puno naar de drijvende riet eilanden waarop al eeuwen mensen leven die geen spaans spreken maar quechua. Wij zijn bij een van de 87 eilanden aangemeerd en de bewoners hebben ons uitgelegd hoe de drijvende eilanden worden gebouwd en we mochten in hun rieten huisjes kijken (hutjes). Na ons natuurlijk iets verkocht te hebben, mochten wij op hun eigen rieten roeiboot meevaren naar het hoofdeiland van hun gemeenschap. Daar weer opgehaald door onze eigen boot. De reis ging verder het Titicacameer op naar het eiland Taquile (top 3950 meter), een Unesco erfgoed. Op dit eiland zijn de oude spaanse gewoontes bewaard gebleven. Wij mochten bij een eiland bewoner thuis lunchen, onder het genot van een prachtig uitzicht op dit grote meer tussen Peru en Bolivia. Terug in Puno was het een puinhoop in de stad, want iedereen was al druk voorbereidingen te treffen voor de wekelijkse zaterdagmarkt, waar iedereen uit de omgeving naar toekomt om zijn of haar producten van het land te verkopen. Na een lekker diner in een andere kamer geslapen, om vervolgens op zaterdag de 11e weer vroeg op te staan voor een lange busreis naar La Paz in Bolivia.
De busreis ging prima, maar bij de grens kregen wij met ouderwetse taferelen te maken. Geld wisselen, stempel van goed gedrag halen bij de Peruaanse justitie balie en bij de Peruaanse douane een uitreis stempel. Vervolgens over de grens lopen, om daar weer een binnenkomst stempel in je paspoort te laten plaatsen. Het geheel duurde zowat 1,5 uur. Geef ons maar liever een luchthaven. In Copacabana in Bolivia moesten wij op een andere bus overstappen en die bracht ons door een prachtig landschap naar La Paz. Vernoemenswaardig is nog een leuke kneuterige oversteek van het Titicacameer met primitieve bootjes, waarbij de passagiers en bus gescheiden overvaarden. In La Paz aangekomen leek de chaos van Puno niets vergeleken met het verkeer in deze stad. Alles lijkt te zijn verantwoord in het verkeer in Bolivia. Na het geworstel zijn wij rond 18.00 uur aangekomen bij de terminal van de bussen. daar bleek geen agent van Pure Bolivia aanwezig om ons op te vangen. Na een lastig telefoontje op het busplein afgesproken dat wij met de taxi naar het hotel zouden gaan. Lopen had misschien nog sneller geweest, want het verkeer zat helemaal vast.
In de verwachting dat wij de zondag zouden doorbrengen in een hele drukke stad, werden wij verrast dat er geen auto´s mochten rijden zonder vergunning, want zondag 12 oktober (vandaag) wordt er een nieuwe president gekozen in Bolivia. Zittend president Morales schijnt weer de grootste kans te hebben. Vandaag hebben wij dus rustig midden op straat La Paz kunnen verkennen en dan blijkt het een heel aardige stad te zijn met een mooi uitzicht over de stad bij Killi Killi Mirador. Daar aangekomen stonden er ook stembureaus opgesteld voor de mensen uit de wijk, waardoor het er een gezellige chaos was.
Morgenochtend vroeg vertrekken wij met het vliegtuig naar Uyuni, maar daarover meer bij het 3e verslag.
Soelexsi