3e reisverslag van Soelexsi

zaterdag 18-okt-2014 San Pedro de Atacama (Chili)
Voordat wij over onze derde week gaan vertellen, willen wij Shirley en Joe nog enorm bedanken voor de verrassing die wij vonden op onze kamer in Cusco op 8 oktober, de dag dat Lex 60 werd. Shirley en Joe hadden tijdens hun eigen vakantie door Peru en Bolivia ons hotel adres van 8 oktober toen al bezocht en voor een lekkere fles champagne gezorgd.
Nu dan ons verslag. Maandagmorgen 13 oktober verlieten wij s morgens vroeg La Paz richting vliegveld (4000 meter), om later op de ochtend op Uyuni te landen en direct een vierdaagse tour te starten door Zuid Bolivia. Op het vliegveld van La Paz moesten wij in een hele kleine Fairchild kruipen. Soe haar reistas werd in de neus van het vliegtuig gepropt.
Uyuni ligt aan een enorme zoutvlakte. Vanuit de lucht kon je al zien dat er weinig mensen wonen in Zuid Bolivia. Na het vliegtuig te zijn uitgekropen en te zijn afgehaald door gids Olga en chauffeur Carlos, zijn wij in Uyuni de lunch voor onderweg gaan ophalen en heeft Carlos extra benzine op de imperial van de Nissan Patrol 4x4 gebonden. Wij hebben in de vier dagen ook amper een benzine station gezien. Het eerste bezoek was het locomotieve kerkhof even voorbij de luchthaven van Uyuni. Het kerkhof is ontstaan, toen de exploitatie van de mijnen met diverse mineralen stokte, waardoor de rail overbodig werd en alles in verval raakte. Na dit bezoek zijn wij de zoutvlakte opgereden. Een oneindige vlakte van alleen maar zout, waardoor je continu weerspiegelingen zag aan de horizon en ook zo wit dat zelfs Lex een zonnebril opzette. De zoutvlakte is ook zo egaal dat er lekker doorgekacheld kon worden door Carlos. Wij reden naar het Fish Island, maar hoe Carlos de weg wist? Hij gebruikte geen gps, maar de opdoemende bergen aan de horizon. Op het Fish Island staan gigantisch grote cactussen, die een mooi plaatje maken met de zoutvlakte. Op dit eiland lekker geluncht en vervolgens onderweg naar de kust leuke trucfoto s gemaakt. De eerste overnachting was in het Tayka de Sal hotel, een prachtige lokatie in the middle of nowhere langs de zoutvlakte.
Dag 2, 14 oktober Soe 60 en geen wifi voor de felicitaties in ontvangst te kunnen nemen, voer ons naar een oud museum bij een oud vrouwtje thuis (verzamelaarster). En vervolgens naar een aantal mummies (eigenlijk gewoon skeletten) in een grot in de bergen geweest. Na de lunch op het kleine pleintje in Coquesa, hebben wij een wandeling gemaakt over de uiterwaarden van het zoutmeer, waar lama s en ezels zich tegoed doen van het gras en de flamingo s het alg uit het water oplepelen. Terug midden op het zoutmeer nog wat trucfoto s gemaakt, waarbij Lex telkens de sigaar leek te zijn. Nadat wij op het meer een bezoek hadden gebracht aan het Dakar Rally monument en aan een nooit voltooid hotel dat op het meer van zoutblokken was gebouwd (regering heeft het project met milieu argumenten laten stoppen), zijn wij naar ons Palacio de Sal Hotel gereden, dat ook met zout is opgebouwd, maar op het vaste land staat. Na het inchecken weer het meer op voor een mooie zonsondergang, maar in onze rug was het spectaculair aan het donderen en bliksemen. Het dreef echter niet het meer op. Bij terugkomst bij het hotel bleek tijdelijk de stroom uitgevallen te zijn. Een rare gewaarwording een in donker gehuld hotel.
De 3e dag vroeg op voor de rit naar de zilvermijnen, stone vally en de grottekeningen, maar er kon niet gedoucht worden. De waterleiding bleek gebroken. Het waren niet de lekkerste 24 uur voor Palacio de Sal.
De zilvermijnen bij San Cristobal blijken in handen te zijn van Japanners die het mineraal ontdekt hadden. De bewoners van het dorp varen er echter wel bij. Hier worden dus ook geen souveniers aan de man gebracht. Ook wel eens lekker. De prachtige stenen vallei en de grot tekeningen werden bereikt door kilometers lang over vele hobbelige steen, grind en zand wegen te rijden. Alle vier dagen hebben wij geen stukje asfalt gezien. Misschien is Bolivia wel het meest ongeasfalteerde land. De 3e overnachting was een vrij eenvoudig hotel, maar prima verzorging. In Bolivia is het wel dooreten geblazen, want bord leeg dan komt direct de volgende gang.
Op dag 4, donderdag 16 oktober, zijn wij op twee uur s middags bij de Chileense grens afgezet door Olga en Carlos, maar daarvoor zijn wij door een prachtig stukje Bolivia gereden. Prachtig gekleurde meren i.v.m. de aanwezigheid van diverse mineralen, waarbij wij bij het rode meer een enorme populatie flamingo s mochten aanschouwen en fotograferen. Hier eten de flamingo s net zolang door totdat ze helemaal pink zien. Omdat er geen wind was spiegelde elke flamingo nog eens in het water, waardoor het er nog veel meer leken. Na dit prachtige schouwspel reden wij door een vulkanisch actief gebied en hebben veel geisers bekeken. Het slotakkoord in Bolivia kwam vlakbij de grens met de hoogste berg van Bolivia (5935 meter) met aan de voet daarvan het roene meer (lago Verde). Een fantastisch plaatje. Om dit schouwspel te bereiken gingen wij eerst over het hoogste punt dat wij zelf deze vakantie zullen bereiken (5120 meter) en dat is lastig ademhalen.
Ene Jorge pikte ons bij de grens op, tenminste men zei dat het de grens was. Een schamel gebouwtje op 4500 meter hoogte, dat net zo goed een toilet in de bergen had kunnen zijn. Vrijwel direct in Chili reden wij na 4 dagen weer over asfalt, een verademing. Een lange afdaling naar 2000 meter hoogte bracht ons in San Pedro de Atacama, waar wij ook pas de Chileense grens passeerden, uiteraard weer met het nodige papierwerk.
In Chili voelt iedereen zich miljonair, want hier kan je voor +- 250 euro 200.000 pesos pinnen.
Vrijdag lekker rustig aangedaan, met aan het eind van de dag een mooie tour naar de Valle de la Luna met zonsondergang. Vandaag, zaterdag 18 oktober, de wekker weer op 4 uur gezet, want wij hadden een tour geboekt naar 80 geisers, die rond 7.30 uur (bij zonsopkomst) het meest actief zijn. Rond 7 uur aangekomen op +- 4300 meter en -3 graden celsius. Mooie opnames gemaakt en vervolgens ontbeten met eieren en warme chocomel, gekookt en opgewarmd door het hete geiser water (85 graden). Na terugkomst in San Pedro de Atacama zijn wij aan dit verslag begonnen en bereiden wij ons vandaag verder voor op de reis naar Santiago de Chile op zondag, waarna wij Rien en Lenie in de avond zullen treffen, om vervolgens onze vakantie met elkaar verder voort te zetten. Hierover uiteraard later weer meer.
Soelexsi